Dagens dikt

Eg har tidlegare skrive om diktringen eg er med i. Eg får altså eit eller fleire dikt i veka frå ein lege i Hurdal som starta ein diktring. Det ligg litt magi i det. Og mykje folkehelse. Ikkje minst slike dagar då ein lev med ein skugge ved sidan av seg. For nokre dagar sidan fekk eg eit dikt som eg har tenkt på i det siste, men som eg ikkje hugsa kven som hadde skrive. Eg las det ein gong i ei skulebok, og sidan har eg hugsa fragment av det. Eit dikt som stiller spørsmål ved det som mange tenker på for tida. Om mennesket før og etter ondskap.

DER ALLE STIER TAPE SEG

Den mann som drepte tirsdag
var han en morder mandag?
Og våkner onsdag mot et grått vindu
med skodden østlig drivende igjennom ham
hvem er han nå
den mann i går?
da steinen løftet hånden hans til slag
eller den han var i forgårs
hvem
når var i forgårs
Lyset fra pianolampen husker han
og hender mot tangentene
ja Händel
Og en tung grå stein, knasende
Han stirrer innover
der gamle øyemerker løses opp i skodden
endrer form og skifter plass
Og ser på disse hendene
hvem eier dem!
en stein de kastet fra seg i et dike
eller Händel, Händel
som har reist seg fra klaveret
uten å se på ham
lar døren gli igjen
Og bare hendene tilbake
lånt brukt
Liksom herreløse hunder er de
står og uler på en øde mo
mot torsdag fredag


- Paal Brekke, fra samlingen Roerne fra Itaka, 1960